Ergen Çocuğunuzu Takdir Ediyor Musunuz?

Ergenlik boyunca takdir edilmek bireyselliğin gelişmesi, aileden ayrışmanın gerçekleşmesi ve kendine güveni etkileyebilir.

Ebeveynler, ergenlikte çocuklarına yaklaşmakta ve iletişim kurmakta zorlanabilir. Bu çok doğal. Ergenlik, kendi içinde hem anne babalar hem de yaşayan kişi için zor zamanlara neden olabiliyor. Bu noktada, ebeveynler çocuklarını takdir etmeyi ihmal ediyor olabilir. Belki sizi büyürken takdir eden olmadığı için bunun önemli olduğunun ya da takdirin ne olduğunun farkında bile değilsiniz. Belki de çok fazla olumsuzluk ya da eksik görmeye odaklısınız. Çok eleştirirken olumluları atlıyor olabilirsiniz. Bir düşünün bunu, en son ne zaman ergenlikteki çocuğunuza olumlu bir şey söylediniz? Unutmayın olumluları görmek ve takdirde kendinizde geliştirebileceğiniz özelliklerden. Ayrıca, takdir edilen özellikler genellikle tekrardan yapılmaya çalışılır.

Buraya kadar okuduysanız, efor sarf edip okumaya devam ettiğiniz için bir kendinizi takdir ederek okumaya devam edebilirsiniz:) Çabanıza sağlık.

İlk şuradan başlayın, çocuğunuzu takdir etmek ya da bunu düşünmek sizde ne gibi duygular uyandırıyor? Belki kaygılanıyorsunuz, belki onu şımartacağınızdan çekiniyorsunuz. Belki ergenlikten beri çocuğum çok değişti, ne desem beni duymaz diyor ve kendinizi değersiz hissetmemek için iyileri de söylemeyi bıraktınız, farkında bile değilsiniz. Ya da büyüdü ve buna ihtiyacı yok diye düşünüyor olabilirsiniz. Belki de bu sizin güçlü yanınız ve bu konuda gayet iyisiniz. Bir bakın kendinize, çocuğunuzda olumlu bir şeyi fark etmek ve bunu ifade etmek sizi nasıl hissettiriyor?

Gerçek şu ki, herkes yaptığı şeylerin ufak ya da büyük fark edilmesini ister. Ergenler de görülmek ve fark edilmek isterler. Takdir edilmek hem onların bireyselleşirken kendilerini görmesine hem de bu süreçte onların özgüvenlerinin artmasına yardımcı olur. Çocuğunuza olan kızgınlıklarınızı, ya da geliştirmesini istediğiniz yanlarını takdir etmeyerek çözemezsiniz. Onu bu şekilde cezalandırıyorsanız, vazgeçin. Unutmayın görmeyen bilemez. Takdir edilmeyi bilmeyen kendini de takdir edemez. Durum öyle bir yere gelir ki kişi değersizleşir. İltifat bile kabul edemeyen çok kişi var. Yetmedi ebeveynlerin olumsuz sözleriyle kendini yetişkinlikte cezalandıran ne çok kişi var.

O zaman bir dakika, takdir etmek nasıl olur?

Takdir etmeyi, onları görmenin pratikteki yansıması olarak kabul edebilirsiniz. Öncelikle, gerçekten kopmayın. Çocuğunuzu görmeye çalışın. Deneyin en azından bir şey bulun onunla ilgili iyi gördüğünüz. Bunu yapabilirsiniz. Takdir, ille abartılı olmayı ya da büyük sözleri gerektirmez. İçten olmak önemlidir. Bazen güzel bir söz, ona eşlik eden bir gülümseme takdir etmek için yeterlidir. Ama bazen abartıya kaçmanın da bir zararı olmaz:)

Ergen çocuğunuzu sadece ona dair özelliğine dair yaptığınız olumlu bir söz, çabasına dair bir teşekkür, sadece hedefleri değil süreçleri fark eden yaklaşımlar takdir sayılabilir. Takdir etmeyi, sadece iyi not ve okul üstünden yapmamak değerlidir. Sadece o olduğu için verdiğiniz bir takdir, onu olduğu gibi kabullendiğinize ve sevdiğinize dair bir göstergedir. O size aynı şekilde karşılık vermeyebilir, ama siz deneyin. Devam ederseniz dediklerinizi fark edecektir.

Aşağıdaki gibi farklı örnekler verilebilir:

“Bugün saçını farklı toplamışsın, güzel olmuş.”

“Bence burada çok cesur davrandın. Seninle gurur duyuyorum.”

“Bugün harikaydın.”

“Bu sıralar her şey çok yoğun, senin uğraşını görüyorum. Seninle gurur duyuyorum.”

“Bunun için ne kadar uğraştığını görüyorum. İstediğin gibi olmamış olabilir ama senin çaba göstermiş olman çok değerli.”

Vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkürler. Artık teoriyi pratiğe geçirmenin zamanı geldi. Eğer takdir etmekte yeniyseniz, kendinize zaman verin. Deneyin.

Sevgilerle,

Şafak